ใครเป็นเหมือนกันบ้าง? รู้สึกว่าการตื่นนอนแล้วต้องลุกออกจากเตียงไปทำงาน มันยากเย็นซะเหลือเกิน ยิ่งใกล้สิ้นปี จะหยุดยาว อากาศครึ้มๆ หนาวๆ ยิ่งรู้สึกว่าอยากจะนอนขดอยู่ในผ้าห่มไม่อยากจะลืมตาถึงแม้จะใกล้วันหยุดได้ไปเที่ยวแต่ก็ยังไม่อยากจะลุกไปทำงาน
งานนู่นก็ให้ฉันทำ งานนี่ก็ให้ฉันทำ โอ้ยยย...คุณรุจน์ชัด ๆ เยอะแยะไปหมดจะจัดการตัวเองยังไงดีเนี่ย?
'ไอ่เราก็เก่งซะด้วย ว้าวุ่นเลยทีนี้' รับมือยังไงให้อยู่หมัดกับความมั่นเกินจนเพื่อนร่วมงานเบะปาก!
