Cry it out! ปล่อยให้ลูกร้องไห้จนหลับ…อาจทำลายสมองกว่าที่คิด

Cry It Out หรือ CIO เป็นวิธีฝึกให้เด็กนอนเอง ที่เดี๋ยวนี้ถือว่ามีบทบาทมากขึ้น โดยเขาเชื่อว่าการปล่อยให้เด็กร้องไห้จนเงียบหรือหลับไป จะทำให้เด็กค่อยๆ เรียนรู้การปลอบตัวเอง (self-soothing) โดยไม่ต้องให้พ่อแม่อุ้มกล่อมทุกครั้ง ซึ่งเมื่อก่อนอาจจะใช้วิธีปล่อยให้เด็กร้องจนกว่าจะหลับไปเอง ไม่มีการเข้าไปปลอบใดๆ แต่เดี๋ยวนี้มีการปรับ โดยจะเป็นการกำหนดเวลา เช่น ปล่อยให้ร้อง ถ้าประมาณ 5 นาที ยังไม่หยุด จะมีการเข้าไปปลอบเป็นครั้งคราว ซึ่งข้อดีก็คือทำให้เด็กสามารถนอนเองได้ พ่อแม่ได้พักผ่อนมากขึ้น ลดความตึงเครียดในครอบครัว รวมถึงมีงานวิจัยบางชิ้นที่พบว่า ถ้าใช้วิธีนี้ในวัยที่เหมาะสม คือ 4-6 เดือนขึ้นไป อาจจะไม่พบผลเสียอย่างถาวรต่อพัฒนาการ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีข้อควรระวัง




ทำไม? ถึงไม่ควรปล่อยให้ทารกร้องไห้นานๆ คนเดียว ต้องเกริ่นก่อนว่า การไม่ปล่อยให้ลูกร้องไห้นี้ไม่ได้หมายถึงว่าชีวิตนี้จะไม่ยอมให้ลูกเสียน้ำตาเลย แต่เรากำลังพูดถึงการปล่อยให้ลูก (วัยทารก) ร้องไห้นานๆ ตามลำพัง เพราะอาจส่งผลกระทบต่อสมอง อารมณ์ และความสัมพันธ์ โดยอ้างอิงจากหลักฐานทางประสาทวิทยาและพัฒนาการเด็ก พบว่าการปล่อยให้เด็กทารกร้องไห้นานๆ โดยไม่มีการตอบสนองหรือปลอกโยนอาจทำให้เกิดผลเสียเหล่านี้ตามมาได้

#สมองพัฒนาช้า เมื่อทารกร้องไห้โดยไม่ได้รับการปลอบโยน จะทำให้ร่างกายของเขาหลั่งฮอร์โมนความเครียด (คอร์ติซอล) ออกมาในระดับที่สูงอย่างต่อเนื่อง ซึ่งคอร์ติซอลที่สูงนี้จะไปทำลายเซลล์ประสาท (Neurons) และการเชื่อมต่อของสมอง (Synapses) โดยเฉพาะบริเวณ ฮิปโปแคมปัส (Hippocampus) ซึ่งเกี่ยวข้องกับความจำ และการเรียนรู้ ทำให้สมองพัฒนาช้าลง และมีความเสี่ยงต่อปัญหาพฤติกรรมหรือการเรียนรู้ในอนาคต 

#หวาดระแวง/ เครียดง่าย ด้วยความที่ทารกยังอยู่ในวัยที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เวลาที่เขาต้องการความช่วยเหลือมักจะสื่อสารผ่านการร้อง ซึ่งการตอบสนอง (Responsive caregiving) จะช่วยสร้างความรู้สึกปลอดภัย แต่ถ้าเราปล่อยให้ร้องนานๆ โดยไม่มีการตอบสนอง เด็กจะเรียนรู้ว่า ‘โลกนี้ไ่ม่ปลอดภัย’ และอาจพัฒนาเป็นความวิตกกังวลเรื้อรัง เนื่องจากโดยสมองส่วนที่ควบคุมอารมณ์กลัว/เกลียด ที่เรียกว่า อะมิกดาลา (Amygdala) จะถูกกระตุ้นบ่อยเกินไป ส่งผลให้เด็กมีแนวโน้มที่จะเป็นคนหวาดระแวงและเครียดได้ง่าย

#ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ มีงานวิจัยพบว่า เด็กที่ไม่ได้รับการตอบสนองอย่างเหมาะสม มีโอกาสสูงที่จะโตมาแล้วมีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์และความสัมพันธ์ เนื่องมากจากการตอบสนองของพ่อแม่เวลาที่ทารกร้องไห้นอกจากจะให้ความรู้สึกปลอดภัยแล้วยังเป็นการสร้างการเรียนรู้เรื่องของความผูกพัน ความไว้วางใจและการสื่อสารอารมณ์ด้วย 

การที่เราปล่อยให้ทารกร้องโดยไม่ได้รับการตอบสนอง อาจทำให้สมองถูกตั้งโปรแกรมไว้ให้ตอบสนองต่อความเครียดมากเกินไป และขาดการฝึกพื้นฐานด้านการควบคุมอารมณ์ ในขณะที่เด็กที่ได้รับการปลอบโยนอย่างสม่ำเสมอจะเรียนรู้วิธีจัดการอารมณ์ได้ดีกว่า และเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีความมั่นคงทางใจมากขึ้น

 
-->